In gesprek met Wijnand Groen
Op de avond dat het Nederlands elftal zijn 1e wedstrijd in Brazilië speelt (o, o wat is het dan heerlijk rustig op straat….), stap ik bij Wijnand binnen in zijn smaakvol ingerichte huis aan de Voorn in de nieuwe wijk De Volgerlanden. Hij vertelt dat zijn zus het appartement voor hem ingericht heeft omdat zij heel creatief is en dat is in het huis goed te zien. Het is een mooi, gezellig thuis geworden!
Als ik begin met naar zijn leeftijd te vragen, zegt hij dat hij in mei net voor de 1e keer pensioen ontvangen heeft. Snel teruggerekend is hij geboren in 1949 en wel in Amsterdam. Hij heeft een oudere zus (die het appartement ingericht heeft en ook in Ambacht woont) en een jongere broer.
Toen hij 3 jaar was, werd hij tijdens een vakantie in Egmond niet lekker. Dit bleek later een infectie te zijn die een grote impact op zijn leven zou hebben. Hij was daarna namelijk gedeeltelijk verlamd. Op 6 jarige leeftijd verhuisde hij naar Apeldoorn, waar zijn vader hoofd van de lagere school werd.
Hij ging naar de 1e klas van die lagere school, maar in de grote, volle klas was er te weinig aandacht voor hem. Gelukkig was er binnen de scholengemeenschap ook een klas voor individueel onderwijs met 17 kinderen en daar kreeg hij wel de nodige aandacht, zodat hij in 6 jaar de lagere school doorliep en daarna volgde hij 2 jaar MULO.
Het gezin behoorde tot de gereformeerde kerk en zijn vader was ouderling in deze kerk. In de kerkenraad zat ook een horlogemaker, die de toen 15-jarige Wijnand in dienst wilde nemen om het vak te leren. Hij kan zich nog herinneren dat hij als eerste opdracht een grote wekker uit elkaar mocht halen; een jongensdroom toch? Het ging steeds beter en zo heeft hij jarenlang horloges gerepareerd.
Op een familiereünie in Ermelo vertelde een neef aan Wijnand dat hij dringend laboranten zocht in de melkfabriek in Naaldwijk waar hij directeur was. Wijnand zag dat wel zitten en verhuisde naar het westen om hier te gaan werken. Hij woonde eerst in Rotterdam en later in de mooie Hollandse stad Dordrecht, waar zijn moeder inmiddels ook woonde.
Toen er in de wijk De Volgerlanden appartementen gebouwd werden, heeft zijn zus ervoor gezorgd dat hij hier kwam wonen. Hij voelde zich gelijk thuis in Ambacht, houdt van het dorpse karakter en geniet vooral van het “elkaar groeten” in ons dorp.
Als zijn hobby’s ter sprake komen, vertelt hij, dat hij graag op zijn i-pad bezig is. Ik heb hem erop bezig gezien en hij is er handiger mee dan ik! De games zijn favoriet, maar ook leest hij graag op face-book de belevenissen van zijn vrienden en kennissen.
Hij komt nu al zo’n 3 en half jaar in de Ark. En dat is zo gekomen: Op een keer, toen hij pas in Ambacht woonde, reed hij met zijn zus in de auto langs de Ark. Zij zei: “ Als je nog een kerk zoekt, dan is dit er echt een!” Nieuwsgierig geworden, reed hij er op een zondag heen en het beviel hem in ieder geval dat hij met zijn scoot-mobiel allemaal asfalt-paden had en geen hobbel-wegen. Eenmaal binnen, vond hij de sfeer zo prettig en de mensen zo aardig dat hij er sinds die tijd graag komt. Vooral ook het koffie drinken na de dienst met bijbehorende ontmoetingen vindt hij erg gezellig.
Nadat ik Wijnand bedankt heb voor het gezellige gesprek, fiets ik naar huis door een nog stiller Ambacht dan op de heenweg. (….Ze wonnen met 5-1….)
Gerelateerd:
- In gesprek met Teun en Hannie van Kooten
- In gesprek met Sander en Daphne Kap
- Interview met Wilma en Hans Visser
- Interview met Jaap en Caroline Scheurwater
- Interview met Pieter de Munck
- Interview met Karin Schook en Ben Veldman
- In gesprek met Kees en Trudie van Rosmalen
- In gesprek met Karin Snijders
- In gesprek met Gabriëlle Mons
- Bekijk meer interviews
