In gesprek met Winanda en Ewout Spruijt
Op een mooie zomeravond fiets ik naar het huis van Winanda, Ewout, Jurre en Benthe Spruijt midden in de prachtige wijk De Volgerlanden, vlak bij onze Ark. Ze wonen hier sinds 2011, maar hebben ervoor ook al in deze wijk gewoond, toen aan de rand. Eigenlijk hebben ze de wijk zien ontstaan en groeien en ze hebben het er heel erg naar hun zin. Een complete wijk, alles is er: scholen, winkels en een snelle verbinding met de rijkswegen. Ze behoren dus eigenlijk tot “de harde kern van de Volgerlanden”.
Wat ook prettig is, vertelt Winanda, is dat je in zo’n nieuwe wijk makkelijk vrienden maakt omdat iedereen er nieuw is en moet wennen.
Winanda is geboren en getogen in Ridderkerk, als oudste in een gezin met 4 kinderen. Na haar studie en enkele uitzendbaantjes, kon ze samen met haar huidige compagnon een eigen bedrijf (Internorm een groothandel in roestvaststaal sanitair) opzetten in Alblasserdam en werkt daar nog met veel plezier. Leuk detail is dat het doopvont in de Ark is gemaakt van wastafels die door Internorm geleverd zijn.
Ewout is eveneens de oudste van 3 kinderen en heeft zijn jeugd in de Alblasserwaard doorgebracht. Altijd geboeid door de mogelijkheden van het internet, zocht hij een studie in die richting. Hij werkt momenteel als ICT-er en rijdt 3 dagen per week naar zijn werk in Utrecht, de andere dagen kan hij thuis werken. Dat hij veel verstand heeft van ICT is prachtig en daar zijn we in de Ark heel blij mee. Hij is namelijk degene die, gelukkig met hulp van anderen, zorgt dat de technische installaties in de Ark blijven draaien.
Winanda en Ewout hebben elkaar leren kennen toen ze beiden in hetzelfde appartementengebouw in Alblasserdam woonden. Allebei wandelden ze graag een rondje bij de molens. Omdat ze elkaar steeds alleen zagen wandelen, besloten ze het eens samen te gaan doen. Dat was veel gezelliger en na vele rondjes om de molens besloten ze hun levensweg ook samen verder gegaan.
Ze zochten een huis in Hendrik-Ido-Ambacht, omdat dat tussen Ridderkerk en Alblasserdam in lag.
In 2001 trouwden ze in het oude kerkje van Delfshaven waar Winanda een bijzondere band mee had en woonden vanaf die tijd in De Volgerlanden.
In 2005 werd Jurre en in 2008 Benthe geboren. Zo was hun gezinnetje compleet.
Sinds enkele jaren woont Henny Mom, de moeder van Winanda, ook in Ambacht. Zij past 1 dag in de week op de kinderen, maar het is vooral prettig om even langs te kunnen wippen voor een kopje koffie of met elkaar te eten. Ook Henny voelde zich gelijk thuis in de Ark.
Als ik vraag naar hobby’s in het gezin, zegt Winanda lachend: “de kerk”. Ze ís daar ook veel te vinden, 8 jaar lang als ouderling-kerkvoogd en regelmatig aan het schoonmaken of iets anders aan het regelen. Als noodzakelijke beweging doet ze aan “Pilates” en ontspanning vindt ze in het lezen van woonbladen en het inrichten van het huis. Ewout heeft eigenlijk maar één hobby: met de computer bezig zijn en zorgen dat het huis voorzien is van technische snufjes. Jurre zit op basketbal, een sport waarbij zijn lengte goed van pas komt en Benthe is helemaal verzot op paarden en volgt daarom paardrijlessen. Bij het ringsteken met oude boerenkarren onderlaatst in de Dorpsstraat, kwam ik haar tegen en ze was helemaal blij dat ze in de koets bij Dammes Baan mocht zitten.
Winanda was vroeger met haar ouders vaak te vinden in de oude kerk van Delfshaven, omdat haar vader genoot van het orgelspel van Geert Bierling (de toenmalige organist). Zij en haar zus gingen graag mee, want daar waren van die knappe studenten….en jarenlang reden ze vanuit Ridderkerk naar historisch Delfshaven. Bij ds. P.L. de Jong hebben de zussen ook belijdenis gedaan.
Toen Ewout en Winanda in Ambacht kwamen wonen, kerkten ze eerst in de Dorpskerk. Na de doop van Jurre wilden ze toch eens wat rondkijken en kwamen zo bij de Ark terecht. Ze hebben niet verder gezocht, want ze voelden zich hier gelijk thuis. Een warm bad, een gemeente die kracht uitdraagt, waar je je als gezin gelijk thuis voelt en met mensen die oprecht geïnteresseerd zijn in de ander.
Dat we veel zingen vinden ze prettig. En nu veel psalmen een a, b, c en soms d versie hebben in het nieuwste liedboek, is het heerlijk om die te zingen.
Ze zijn ook blij met de vele vrijwilligers, maar toch is het moeilijk om sommige taken invulling te geven omdat er geen mensen zijn die dat kunnen/willen doen. Het zou mooi zijn, vindt Winanda, als iedereen zijn steentje bijdraagt en er geen vacatures meer zijn.
Met deze wens sluiten we af en ik bedank hen voor het openhartige gesprek. In het licht van de ondergaande zon, fiets ik terug naar huis.
Gerelateerd:
- In gesprek met Teun en Hannie van Kooten
- In gesprek met Sander en Daphne Kap
- Interview met Wilma en Hans Visser
- Interview met Jaap en Caroline Scheurwater
- Interview met Pieter de Munck
- Interview met Karin Schook en Ben Veldman
- In gesprek met Kees en Trudie van Rosmalen
- In gesprek met Karin Snijders
- In gesprek met Gabriëlle Mons
- Bekijk meer interviews
