In gesprek met Gabriëlle Mons
In één van de gaarden achter onze Ark wonen Gabriëlle, Peter en hun 3 dochters Aylana, Myla en Zoey Mons. Het zijn geen geboren Ambachters, maar ze wonen, aldus Gabriëlle, hier wel met veel plezier.
Zelf is ze in Vlaardingen geboren en heeft nog een zus en een broer (die wij kennen als onze diaken Michel de Groot). Het gezin verhuisde eerst naar Rotterdam en toen haar moeder naar Hendrik-Ido-Ambacht verhuisde heeft ze hier even gewoond. Dat beviel zo goed dat ze, na een periode in Ridderkerk gewoond te hebben, 6 jaar geleden in Ambacht kwamen wonen. Ook Peter, die geboren is in Poortugaal en als webdesigner in Zwijndrecht werkt, bevalt het goed in Ambacht.
Als kind wilde Gabriëlle altijd al mensen helpen. Dat werd, met het ouder worden, graag met mensen meedenken, naar hen luisteren en betrokken zijn bij de processen die zich in hun levens voltrekken. Hier wordt ze blij van en daarom koos ze ervoor om in Rotterdam psychologie te gaan studeren. Na het afronden van deze studie heeft zij zich verder gespecialiseerd tot klinisch psycholoog en zij werkt inmiddels 13 jaar bij GGZ Delfland in Delft. Ze vindt hierin het verlangen van vroeger bevredigd.
Toen ze hier in haar pubertijd woonde, ging ze vaak met een tante mee naar de Dorpskerk en deed belijdenis bij ds Van Manen. Na een drukke studietijd waarin ze ook de kinderen kreeg, kwam er wat rust toen ze in Ambacht kwamen wonen. Ze maakten kennis met de Ark en na een goed gesprek met onze predikant, voelden ze zich welkom en lieten de kinderen dopen. Van meet af aan voelen zij zich op hun gemak in de Ark. De ruimdenkendheid binnen de gemeente spreekt hun erg aan en de rol van de kinderen in de diensten, zoals bv het gesprek vóór de kinderen naar de kinderkerk gaan en het halen van de jongsten vóór het uitspreken van de zegen, doen heel prettig aan. Momenteel is Gabriëlle diaken en dat is haar op het lijf geschreven met haar belangstelling voor mensen. Maar al heeft ze het heel erg naar haar zin in het beleidsteam, toch gaat ze hiermee stoppen, omdat ze meer tijd en aandacht aan haar dochters wil besteden. Tijd waar ze tijdens haar studie niet aan toe gekomen is. “Misschien kom ik terug als diaken als de kinderen groter zijn!” grapt ze.
Waar ze veel energie uit haalt, zijn de preken van dominee Piet. Boeiend, ze zetten haar aan het denken, zegt ze, en dát doet ze graag! Ze draait ook mee in een groep die regelmatig bij elkaar komt om steun te geven bij een boek dat vertaald wordt of om met elkaar te praten over geloofsbeleving n.a.v. een boek. Ze vertelt dat deze groep een verrijking is voor haar geloof. “Omdat je geloof een ontwikkeling doormaakt, heeft het zoveel meerwaarde voor mij”, vult ze aan.
Als ik haar vraag of ze nog iets aan het gesprek wil toevoegen, zegt ze dat het haar wens is dat we in de Ark blijven werken aan respect en verdraagzaamheid voor het anders-zijn van elkaar om zo een mooie, diverse gemeenschap te mogen blijven.
Na haar bedankt te hebben voor het prettige gesprek, fiets ik, denkend aan deze wens, blij naar huis.
Gerelateerd:
- In gesprek met Teun en Hannie van Kooten
- In gesprek met Sander en Daphne Kap
- Interview met Wilma en Hans Visser
- Interview met Jaap en Caroline Scheurwater
- Interview met Pieter de Munck
- Interview met Karin Schook en Ben Veldman
- In gesprek met Kees en Trudie van Rosmalen
- In gesprek met Karin Snijders
- In gesprek met Michel van den Boom
- Bekijk meer interviews
