Interview met Alie Tas en Ad Boot
Het duurt even voordat ik de woning van Ad en Alie aan de Isaäc Sweerslaan gevonden heb. Dat wordt niet veroorzaakt door de vreemde knip, die in deze straat zit. Tussendoor loopt namelijk de Evertsenstraat, die de I. Sweerslaan in tweeën verdeelt. Nee, de oorzaak hiervan zijn de wegwerkzaamheden, waardoor ik eerst drie keer vast ‘loop’.
Terwijl de koffie wordt gezet gaat het gesprek al snel over de muziek uit de jaren 60, de flower power periode en over het stoppen met roken en hoe moeilijk dat was. Jeugdherinneringen komen boven, dat is duidelijk.
Alie is geboren in Dordrecht. Zij heeft de KLOS (kleuteropleiding) in Rotterdam gedaan en kreeg vervolgens een baan in Ambacht aangeboden. Dat was op de toenmalige school de Wegwijzer, die inmiddels is omgedoopt tot Bouquet (de volksuniversiteit). Daarna is Alie gestart met een opleiding MO Engels en tijdens deze studie heeft ze haar man Ad leren kennen. In 2010 is Alie gestopt met werken. Ze heeft tijdens haar werkzame leven voor verschillende groepen gestaan, maar kleuters was toch wel haar specialiteit. Momenteel valt ze in noodgevallen nog wel eens in op haar laatste school, de Tweestroom.
Ook Ad heeft een lange onderwijscarrière achter de rug. Ooit gestart in het lager onderwijs (ja, zo heette dat toen nog) in de Rotterdamse wijk Crooswijk. Na 19 jaar heeft hij een overstap gemaakt naar het VSO (voortgezet speciaal onderwijs). Hij is toen op de Meerpaal in Rotterdam terecht gekomen. Eén van zijn taken, naast het geven van Engels, was het afnemen van toelatingstesten bij de leerlingen, die voor dit type onderwijs in aanmerking kwamen. Een leerling komt namelijk niet zo maar terecht op een VSO school. Daar gelden bepaalde specifieke eisen voor.
Momenteel gaat Ad nog 2 ochtenden per week als vrijwilliger terug naar deze school, voor het geven van bijlessen in de Engelse taal.
Ad en Alie weten hun vrije tijd goed in te vullen met diverse hobby’s. Ad noemt een aantal zaken: lezen, fietsen, wandelen, puzzelen, zelf filmpjes maken en daar wat mee ‘knutselen’ en tot slot worden de vakantietrips genoemd.
Alie vult dit aan met zaken waar zij zich mee bezig houdt namelijk: het voorzitterschap van de historische vereniging in Ambacht, waar best veel tijd in gaat zitten. Met name het regelen en coördineren van zaken, die komen kijken bij de exposities van deze vereniging, kosten de nodige tijd. Daarnaast heeft zij een boekje geschreven over de historie van haar eigen familie en ook zaken als wandelen, fietsen en tuinieren hebben haar interesse. Ook is ze één van de contactpersonen in wijk 4.
Ad en Alie wonen sinds 1989 op hun huidige adres aan de I. Sweerslaan en kijken vanuit hun woonkamer uit op het groen aan de overkant van de straat. Een prima plek om te wonen, vinden zij zelf en dat kan ik me goed voorstellen. Het is een rustige straat, die door de aanleg van het park wel wat drukker is geworden met wandelaars, die hun hond uit komen laten. Maar qua verkeer valt het allemaal nogal mee.
Ze hebben 1 dochter, Marianne, die 2 jaar geleden is getrouwd. Zij is 32 jaar oud en woont niet ver weg, namelijk in Alblasserdam.
Vanaf dat Ad en Alie in Ambacht wonen, komen ze al in de Ark, toen nog Centrum geheten. Ze hebben nog gekerkt in dorpshuis de Schoof en vervolgens in de Dorpskerk. Dat was voordat het huidige kerkgebouw, de Ark, bestond.
Wat ze zelf erg waarderen in de kerk is de vrijheid, die je de ruimte geeft om op eigen wijze te geloven, zonder dat je daar op aangevallen wordt. Daarnaast wordt de gezelligheid genoemd, die tot uiting komt in de wijze waarop men met elkaar omgaat. Ook de activiteiten, die georganiseerd worden, bijvoorbeeld de opening en de sluiting van het jaar worden als plezierig ervaren. De zorg om elkaar en de maatschappelijke betrokkenheid worden hoog gewaardeerd. Tot slot wordt nog het ‘smoelenboek’, dat in de maak is, genoemd.
Bij dat laatste zet Alie meteen een kanttekening: er zou eigenlijk z.s.m. een apart ‘smoelenboek’ van de contactpersonen moeten komen. Ook wordt aangegeven, dat er nog wel eens onbekende liederen worden gezongen. Dat is op zich niet erg, maar het kan helpen als er een koortje is, dat de gemeente in dat geval op ‘sleeptouw’ zou kunnen nemen.
Tot slot bedank ik Ad en Alie voor hun openhartigheid, die veel verder ging, dan hier in het interview is terug te lezen. Maar sommige zaken kun je beter niet aan het papier toevertrouwen!
Gerelateerd:
- In gesprek met Cees Nugteren
- In gesprek met Teun en Hannie van Kooten
- In gesprek met Sander en Daphne Kap
- Interview met Wilma en Hans Visser
- Interview met Jaap en Caroline Scheurwater
- Interview met Pieter de Munck
- Interview met Karin Schook en Ben Veldman
- In gesprek met Kees en Trudie van Rosmalen
- In gesprek met Karin Snijders
- Bekijk meer interviews