Kerk op maat
Zo luidt één van de drie speerpunten van ons beleid: wijkgemeente De Ark wil kerk op maat zijn. Maar wat is dat? Een aangepaste kerk? Een u-vraagt-wij-draaien-kerk? Die met alle winden meewaait, waar de klant koning is? Met een beetje argwaan kun je achter dat motto een kerk zonder ruggengraat vermoeden. Een kerk die het ook niet meer weet.
Met wat minder argwaan kun je denken aan die regels uit Psalm 150 in het liedboek: citer, cimbel, tamboerijn | laat uw maat de maatslag zijn | van Gods ongemeten wezen. Kerk met een stevige beat, op de maat van de Pinkstergeest. Al kan het ook op je zenuwen gaan werken als een kerk van alle kerkgangers verwacht dat ze zich in die maat laten dwingen. Naar dominees pijpen dansen, nee dankjewel.
Hoe is het dan bedoeld met dat ‘kerk op maat’? Toen we het motto een jaar of zeven geleden bedachten, ging het hierom: een kerk die reageert op wat zich voordoet. Er gebeurt zoveel, er komt zoveel op je pad. Vaak doe je er niets mee omdat je al volgeboekt bent, dichtgeroosterd, druk met je eigen programma. Zodoende laat je kansen lopen, noden onbeantwoord, ontmoetingen aan je voorbijgaan.
Denk aan het leven van Jezus zoals de evangelieboeken het vertellen: voor zover ik zie, heeft Jezus volgens die verhalen nooit iets georganiseerd. Hij had er genoeg aan, te reageren op wat zijn pad kruiste en wie hij aantrof op zijn weg. Er deed zich van alles voor, er werd van alles gezegd en gevraagd. Jezus reageerde daarop en raakte de mensen aan met zijn stem, zijn blik en zijn handen. Hij speelde met situaties door ze te vertragen of versnellen, of door het gesprek een heel andere wending te geven. Maar hij zette nooit een programma op, organiseerde geen evenement, roosterde zijn leerlingen niet in.
Dat is wat ons met ‘kerk op maat’ voor ogen staat: op maat reageren op wat ons pad kruist. Niet al zó vast in onze eigen vorm zitten dat we niet meer kunnen bewegen. Ons laten verrassen. Oefenen in de bereidheid om Gods liefde te belichamen (volgeling van Jezus te zijn), maar niet van tevoren willen weten hoe, wanneer en waar. Ogen, oren en een hart vol mededogen open houden voor wat er langs komt, en vertrouwen dat er dan altijd mensen en dingen zijn die je kunt zegenen met je aandacht.
Die benadering gaat uit van ruimte die je zo lang mogelijk openlaat. ‘Ruimte’ is niet allereerst een logistiek begrip, want alle ruimte begint met de ruimhartigheid van God. Mensen die klemlopen in de oordelen van hun medemensen of regelrecht vervolgd worden, roepen in de Bijbelse psalmen soms uit: Heer, U bent degene die mij ruimte geeft! De kerk is dan ook niet bedoeld als een plek waar je mensen bindt en vasthoudt tot ze het er benauwd van krijgen. Het is een ruimte waar nog veel open is, waar je vrij ademhaalt en waar nog veel moois kan gebeuren.
Piet van Veldhuizen, 10 juni 2023
De foto toont een klein bronzen kunstwerk dat in de Magdalenakerk in Brugge staat, een mensfiguur die over de bladzijden van een boek (een Bijbel) loopt. Gegevens over de kunstenaar worden hier bijgevoegd zodra die beschikbaar zijn.
Gerelateerd:
- Een verruimd en vernieuwd Godsbeeld
- Een heilig rollenspel
- Tomas Dubbelman
- Waar het hart vol van is
- Heb je vijanden lief (maar hoe doe je dat?)
- Kom zelf maar kijken
- Water en wijn
- Liefde, het nu, de neus en de eeuwigheid
- Liefde, o help!
- Bekijk meer columns
