MELGANZEVOET

Een paar weken geleden was ik op huisbezoek ergens in de Volgerlanden. Toen ik na het gesprek de deur uitstapte, zei de gastvrouw: kijk maar niet naar de voortuin, daar hebben we nog niets aan gedaan. Dus keek ik wél naar de voortuin. En ik plukte een plantje en stak dat in mijn mond. Want op die paar braakliggende vierkante meters groeide een smakelijk onkruid: melganzevoet, een wild familielid van spinazie. Met blaadjes die inderdaad wel een beetje op de voetzool van een gansje lijken. Zoet, gezond, rijk aan caroteen. En gratis, ook dat nog, en zonder plasticfolie.

Thuis hebben wij al jarenlang een groentenabonnement bij boerderij Landzicht in Strijen. Elke week op donderdag staat er in winkelcentrum De Schoof bij de Tuinkabouter een tas met groenten en fruit voor ons klaar. Allemaal van dichtbij, onbespoten, met liefde geteeld. Met recepten erbij, vooral als het minder bekende groenten zijn. En afgelopen week trof ik in de groententas een neefje van de melganzevoet aan: melde. Net zo mild en zoetig, en nog heel dicht bij de wilde plant. Lekker voor een stoofpotje of lasagne.

Met liefde en aandacht kijken naar wat er groeit, eraan voelen, ervan proeven: dat is voor mij één van de uitingsvormen van ‘leven met God’. Er is meer tussen hemel en aarde – maar dat begint met al die kleine wonderwerken in de schepping waarop we vaak domweg niet letten. Als je aan de tastbare dingen al achteloos voorbijloopt, hoe zou je dan ooit de ontastbare dingen leren zien? Zo’n melganzevoet in een kaal voortuintje midden op een werkdag is voor mij een knipoog uit de hemel en tegelijk een cadeautje uit de aarde.

En o ja – een van de ‘superfoods’, populair in het alternatieve circuit maar ook wel verkrijgbaar in de supermarkt, is quinoa uit de Andes. Lekker maar duur. Ook daarvan is melganzevoet een neefje – en voor melganzevoet hoef je alleen maar niks aan je tuin te doen..

26 augustus 2017 | ds. Piet van Veldhuizen

Nieuwsbrief Ark op koers